gdańszczanin, D. lm. gdańszczan, Peruwianin – Peruwian, Indianin – Indian, mahometanin – mahometan itd. Tak odmienia się większość wyrazów kończących się na -anin. Również grubianin, purytanin czy diecezjanin dają tylko formy przycięte, kończące się -an.
Tymczasem Korsykanin daje już 2 warianty D. lm.: Korsykan a. Korsykanów. Podobnie wegetarianin. Wreszcie Afrykanin, meksykanin, anglikanin, kamilianin i augustianin mają już tylko formę z -anów (Afrykanów itd.).
Skąd bierze się ta różnica?

Szanowni Państwo,
w języku słoweńskim i języku serbsko-chorwackim w 3. osobie liczby mnogiej oprócz zaimków osobowych oni (r.m.) i one (r.ż.) występuje też ona (r.n.). Czy w języku polskim również kiedyś tak było?

https://sjp.pwn.pl/ podaje l.mn. Krzyśkowie, Waldkowie… Jednak formy Krzyśki, Waldki, Staszki są w Internecie reprezentowane znacznie częściej, a sama forma nie służy do wyrażania oceny negatywnej – mam wrażenie, że to inny przypadek niż opisany w tej poradzie. Dotyczy to nie tylko zdrobnień – również: Andrzeje, Macieje… Czy można liczyć na to, że w przyszłych wydaniach słownika pojawi się ten brakujący wariant w tej grupie haseł?

Szanowni Państwo,
zastanawiam się, jak sobie poradzić z liczbą mnogą rzeczowników męskich odnoszonych do kobiet. Panie profesorki oznaczałoby, że każda z nich jest profesorką, a nie profesorem. Czy zatem panie profesor?
A co z innymi przypadkami gramatycznymi? Np. Problem dotyczył wszystkich obecnych na sali profesor?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Jaka jest poprawna pisownia: bohaterzy czy bohaterowie?

Dzień dobry,

mam problem z konstrukcją „liczba wolnych rodników”, a „ilość wolnych rodników”. Zdaję sobie sprawę, że liczby używamy do rzeczowników policzalnych, w teorii atomy są policzalne, ale czy jednak używanie „liczba” w przypadku tak małych cząsteczek, które tworzą jednolitą masę ma zasadność?

Piszę o makaronach. Czy nazwy takie jak spaghetti, pappardelle traktować jak liczbę mnogą (te kluski, zwłaszcza że po włosku to liczba mnoga) czy jak pojedynczą (to danie). Znam poradę na temat lazanii, ale jakoś „lepiej mi brzmi” liczba pojedyncza. Wiem, że to kiepski argument, ale tekst jest długi i ma się go dobrze czytać.

Grazie mille

D.

Czy w poniższym zdaniu przydawka ma mieć formę l. pojedynczej, czy mnogiej?

„Mówił z charakterystycznym(i) dla siebie akcentem i ironią”.

Dziękuję!

D.

Szanowni Państwo,

która forma jest poprawna: „ilość danych empirycznych” czy „liczba danych empirycznych”?

Wg mnie w zdaniu: „Ilość danych empirycznych jest ograniczona” zastosowanie pierwszej formy („ilość”) jest poprawne ze względu na to, że „dane empiryczne” są rzeczownikiem niepoliczalnym (brak liczby poj.).

Witam,
moje pytanie dotyczy liczby rzeczowników oznaczających części ciała, użytych w opisie ćwiczenia: „Dzieci stoją w rozsypce, twarzą (twarzami) zwrócone w tę samą stronę. Unoszą prawą rękę (prawe ręce) i wskazują palcem wskazującym (palcami wskazującymi) nos (nosy). Rozkładają ręce i kręcą głową (głowami) na boki”. Czy w takim opisie powinniśmy użyć liczby mnogiej (bo przecież mówimy o dzieciach) czy liczby pojedynczej?
Dziękuję za odpowiedź.